بررسی علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان متوسطه از مشارکت در فعالیت‌های تربیت بدنی و ارتباط آن با حمایت اجتماعی

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه­ علل بی­انگیزگی دانش­آموزان از مشارکت در فعالیت­های تربیت­بدنی از دیدگاه دبیران تربیت­بدنی و دانش­آموزان متوسطه و ارتباط آن با حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت­بدنی می­باشد. این تحقیق توصیفی-همبستگی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه­ آماری این تحقیق شامل کلیه دبیران تربیت­بدنی و دانش­آموزان پایه­های دوم و سوم مقطع متوسطه­ شهرستان بوکان می­باشد. که 381 دانش­آموز به روش تصادفی، خوشه­ای، چند مرحله­ای و تمامی دبیران(32نفر) به عنوان نمونه­های آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه­ بی­انگیزگی در تربیت­بدنی  شن و همکاران(2010) و مقیاس رفتار بین فردی پلیتر و همکاران(2008) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون­های فریدمن، همبستگی اسپیرمن و "U" مان- ویتنی انجام شد. نتایج نشان داد از دیدگاه دانش­آموزان و دبیران تربیت­بدنی به ترتیب، مهمترین عامل بی­انگیزگی دانش­آموزان جذاب نبودن فعالیت­ها و تلاش ناکافی می­باشند. نتایج تحقیق نشان داد بین دیدگاه دبیران تربیت­بدنی و دانش­آموزان درباره­ علل بی­انگیزگی دانش­آموزان تفاوت معنی­دار وجود دارد. همچنین از دیدگاه دانش­آموزان، بین حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت­بدنی و علل بی­انگیزگی دانش­آموزان(کمبود توانایی ، تلاش ناکافی ، ارزشمند نبودن فعالیت­ها  و جذاب نبودن فعالیت­ها) رابطه­ منفی و معنی­داری وجود دارد، ولی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی رابطه­ معنی­داری وجود ندارد. با توجه به اینکه، کاهش رفتار حمایتی دبیران تربیت­بدنی می­تواند منجر به بی­انگیزگی دانش­آموزان شود پیشنهاد می­گردد دبیران تربیت­بدنی ماهیت چند بعدی بی­انگیزگی را شناسایی و با افزایش حمایت اجتماعی از دانش­آموزان، مشارکت آنان را در فعالیت­های تربیت­بدنی توسعه دهند.